I need more living space. No, not in the cyberspace.
I need more space to breathe fresh air.
To bask in the warmth of the sun.
To listen to the rain drops without the clanks of petrol guzzlers.
To dream in silence.
I need more dreaming space in my life.
On a foggy morning sunrise,
I wake up with birds chirping,
Feeling lazy and fresh.
I can hear water flowing.
A look through my window,
Shows just green.
Grass with dew,
And trees that lean.
No newspaper to read,
No clock or calender to see.
No TV to watch or phone to ring.
Just some hot tea.
Nowhere to go, nothing to do.
All I feel is just peace.
All I do is just be.
And my soul just is.
>I was strolling by the river Life.
Watching little waves arrive.
Full of wonder.
At its every meander.
Enjoying the breeze.
Savouring the peace.
All was soothing.
But, missing was something.
Ah! an angel rose.
She smiled like a rose.
Spoke like a gushing stream.
Swept me away in a dream.
>கறு கறு விழிகளால் ஒரு கண்மை என்னை கடத்துதே
ததும்பிட ததும்பிட சி று அமுதம் என்னை குடிக்குதே
இரவினில் உறங்கயில் என் தூக்கம் என்னை எழுப்புதே
எழுந்திட நினைக்கயில் ஒரு மின்னல் வந்து சாய்க்க
நீ ! ஒரு மல்லிச்சரமே
நீ ! இலை சிந்தும் மரமே
என் ! புது வெள்ளிக்குடமே
உன்னைத்தேடும் கண்கள் !
……
Poetry ! How it touches me sometimes ! A few lines from the song ‘Karu Karu Vizhigal’ from the new movie Pachaikili Muthucharam that really tossed me over is what you read just now if you were lucky to know to read Tamil and the text rendered correctly in your browser. For those who did not, sorry !
தாமரை இலை நீர் நீ தானா ?
கனியொரு அன்றில் நீ தானா ?
புயல் தரும் தென்றல் நீ தானா ?
புதயல் நீ தானா ?
……
The music too has decorated the lyrics beautifully.
I wish I could write Tamil poetry.
>
புது வருடம் மகிழ்ச்சி வெள்ளத்தால் உங்களை மூழ்கடிக்கட்டும் !
नया साल में आप आनन्द में भीग जाएं !
Sky Divine 